உன்னருகில் நானிருக்க மாட்டேன்

 

மறந்துவிட்டாயா பெண்ணே?

என் பெயரின் ஒவ்வொரு

எழுத்தையும் நாளெல்லாம் நீ

வெள்ளைத் தாளில்

எழுதியதையெல்லாம்

உன் மனதை வருடிய

சின்ன சின்ன நிகழ்வுகளையும்

ஒன்று விடாமல் என்னருகில்

அமர்ந்து சொன்னதையெல்லாம்

யாருக்கும் தெரியாமல் நான்

கேட்க முடியாதபடி

என் பெயரை திருட்டுத் தனமாய்

நீ உச்சரித்துக் கொண்டிருக்க...

உன் அம்மாவிடம் பைத்தியமென்று

பெயர் வாங்கியதையும்...

அதை நீ  சின்ன சிரிப்பொன்றை

உதிர்த்தபடி ஏற்றுக் கொண்டதையும்...

நான் பார்க்கவில்லை என்று நினைத்தாயா...?

நான் உன்னருகில் இருக்கும் பொழுது

உன் அன்னையையே  நீ அத்தை என்று

அழைத்ததை காதலல்லாமல் வேறெப்படி

எடுத்துக் கொள்ள முடியும் என்னால்…

சொல் பெண்ணே...!

அன்றொரு நாள் என் வயிற்றுவலிக்காக

நீ தயாரித்துத் தந்த எலுமிச்சப் பழச்சாற்றில்

என்ன நினைத்து நீ உப்பைக் கலந்தாயே...

ஆனால் நான் உன்னை மட்டுமே

நினைத்துக் கொண்டு இன்றும்

எலுமிச்சப் பழச்சாற்றில் உப்புக்

கலந்தே குடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன்.

யாருக்கும் தெரிய வேண்டாமென்று

என்னை ஒரு முறை அலைப் பேசியில்

அழைத்து உனக்குப் பிடித்தப் பாடலை

என்னுடைய ஒலி நாதமாக வைக்க

சொன்னாயே மறந்துவிட்டாயா...?

உன் அம்மா இல்லையென்றால் என்ன...?

இனி நான் உனக்கு அம்மாவாக இருப்பேன்

என்று அலைப்பேசியில் ஒலித்தது

உன் குரல் தானே பெண்ணே....?

எனக்காக நீ மட்டும் தான் இருக்கிறாய்

என்று என் கைகளைப் பற்றி

கடற்கரையில் என்னுடன்

நடந்த நிமிடங்கள்

நமக்குள் நிகழ்ந்தது தானே...

உன் மனதில் அது

பதியவில்லையென்றாலும்

இந்த பிரபஞ்சத்தின் பெருவெளியில்

எங்கோ ஒரு மூலையில் அது

பதியப்பட்டுத் தானிருக்கிறது.

இல்லையெனில்

எனக்கு நினைவில்லை என்று நீ

சொல்லும் பொழுது உன்னுடனான

அத்தனை நிகழ்வும் எனக்கு

மட்டுமெப்படி பெண்ணே நினைவுக்கு

வரும்.

காலத்தின் பின்குறிப்பில் பதியப்பட்ட

நினைவுகள் இன்று உன் மனக்கண் முன்

வராமல் போகலாம்.

என்றேனும் அது உன் மனக்கண் முன்

வரும் பொழுது

என்னை மறந்துவிட்டாயா என்று

நீ கேட்க ...

அருகில்

நானிருக்க மாட்டேன்

என் நினைவுகள் மட்டும்

பிரபஞ்சத்தின் வெளியில்

சுற்றிக் கொண்டிருக்கும்...

மறந்துவிடாமல் நினைவில்

வைத்துக் கொள்

அந்நொடி

உன்னருகில் நானிருக்க மாட்டேன்

வாசக நண்பர்களே பதிவு பிடித்திருந்தால்,உங்கள் கருத்துக்களையும் வாக்கையும் அளித்துவிட்டு செல்லலாமே